کتاب حرکت شناسی

نقش کلیدی مفاصل کوچک در حرکت

« اغلب از اهمیت مفاصل مچ دست، دست و انگشتان در مقایسه با مفاصل بزرگتر هنگام حرکت چشم‏ پوشی می‏شود. اگرچه ویژگی‏های مهارتی حرکتی مناسب این ناحیه در بعضی از ورزش‏ها لازم نیست، ولی برخی از فعالیت‏ های مهارتی به عملکرد دقیق مچ دست و دست نیاز دارند. برخی ورزش‏ها مانند تیروکمان، بولینگ، گلف، بیسبال و تنیس به ترکیبی از حرکات این مفاصل نیاز دارند. از سوی دیگر، عملکرد مناسب مفاصل و عضلات برای فعالیت‏های روزانه ما حیاتی هستند.
از آنجایی که تعدادی از عضلات، استخوان‏ها و لیگامنت‏ ها در یک ناحیه مفصلی کوچک به یکدیگر متصل می‏شوند، موجب پیچیدگی وظایف تشریحی مچ دست و دست می‏شود. این پیچیدگی‏ها را می ‏توان با تشریح اعمال اصلی مفاصل که شامل، خم کردن، باز کردن، دور کردن و یا نزدیک کردن مچ دست و دست است، تسهیل کرد. عضلات بسیاری در این حرکات مورد استفاده قرار می‏گیرند. از نظر تشریحی و ساختاری مچ دست و دست انسان یک سازوکار پیچیده و پیشرفته حرکتی دارد. 29 استخوان، بیش از 35 مفصل و 30 عضله که 18 عدد آن عضلات داخلی (عضلاتی که مبدأ و انتهای آن‏ها در دست است) هستند، در این ناحیه وجود دارند.
بحث اصلی ما بررسی و مرور عضلات، مفاصل و حرکات درگیر در فعالیت‏های زمخت است. عضلات این ناحیه، عضلات ساعد و عضلات خارجی مچ دست، دست و انگشتان می‏باشند. تمرینات تقویتی برای هریک از عضلات این ناحیه تکراری است، زیرا عضلات اصلی عمل‏کننده تنها چهار حرکت را به همراه اعمال و حرکات ترکیبی انجام می‏دهند. یکی از تمریناتی که موجب تقویت بسیاری از عضلات انگشتان می‏شود، حرکت شنای سوئدی است.»

تمرینات اندام‏ های فوقانی

در بخش دیگری از کتاب به تأثیر عملکرد اندام‏های فوقانی در فعالیت‏های ورزشی، اشاره شده است: «عملکرد مناسب اندام‏های بالایی در اکثر فعالیت‏های ورزشی همانند فعالیت‏های روزانه اهمیت دارند. قدرت و استقامت این اندام‏ها برای ظاهر و وضعیت بهتر به همان اندازه که در اجرای مهارت‏های ورزشی ضروری است، اهمیت دارند. متأسفانه این اندام‏ها به علت تعداد عضلات درگیر، گاهی ضعیف ترین اعضا به شمار می‏روند. تمرینات ویژه این ناحیه باید توسط افرادی انتخاب شوند که از عضلات درگیر در این ناحیه آگاهی و دانش لازم را داشته باشند. در ابتدای آموزش برای اینکه فرد یاد بگیرد که چگونه عضلات خود را برای ایجاد حرکت گروه‏بندی کند، باید از تمرینات ساده استفاده کند.
اغلب افراد در کلاس‏های بدنسازی تمرینات قدرتی نظیر، پرس سینه، پرس سر شانه و جلو بازو را انجام می‏دهند. اینها تمرینات خوبی هستند، ولی بیشتر روی اندام‏های بالایی جلویی تمرکز دارند. این کار موجب می‏شود این عضلات نسبت به عضلات پشتی قوی‏تر شوند، در نتیجه عضلات جلویی قوی و عضلات پشتی ضعیف می‏شوند. به همین دلیل باید این توانایی را داشته باشیم تا تمرینات قدرتی را تجزیه و تحلیل کنیم و عضلات درگیر را بشناسیم تا بتوانیم تعادل را در هر دو طرف ایجاد و تمرین مناسبی را انتخاب کنیم.»