بازار های سرمایه جهان امروزه شاهد به کارگیری ابزارهای نوین مالی است. ابزارهای نوین مالی ماحصل شاخه علمی جدیدی تحت عنوان مهندسی مالی است. هدف از این رشته علمی جدید پاسخگویی به نیازهای جدید فعالان اقتصادی است. این رشته علمی با ایجاد و توسعه ابزارهای مالی از جمله ابزارهای مالكانه، ابزارهای بدهی، ابزارهای مشتقه و ابزار ترکیبی توانسته است، هدف خود را برآورده کند. در مسیر برآورده کردن این هدف، یک چالش مهم و اساسی در حوزه چگونگی فراهم کردن اطلاعات لازم برای تصمیم گیری مشارکت کنندگان در بازار سرمایه بروز کرده است. به منظور رفع چالش اطاعاتی مربوط به ابزارهای مالی، هیئت های تدوین کننده استانداردهای حسابداری اقدام به تدوین استانداردهای حسابداری نموده اند تا بتوانند ضمن افزایش کیفیت اطلاعات حسابداری بر کمی کردن اطلاعات مرتبط با ابزارهای نوین مالی تأكید کنند؛ بنابراین، هیئت استانداردهای بین المللی حسابداری (IASB) برای ابزارهای مالی اقدام به انتشار چهار استاندارد نموده است. این استانداردها با عنوان ابزار مالی: افشاء (استاندارد بین المللی گزارشگری مالی شماره ۷)، «ابزار مالی: ارائه استاندارد بین المللی حسابداری شماره ۳۲)، ابزار مالی: شناخت و اندازه گیری، (استاندارد بین المللی حسابداری شماره ۳۹) و ابزار مالی: شناخت و اندازه گیری، (استاندارد بین المللی گزارشگری مالی شماره 9) انتشار یافته اند. همچنین هیئت استانداردهای حسابداری مالی (FASB) نیز در سال ۱۹۹۸ اقدام به انتشار استانداردی با عنوان «حسابداری ابزارهای مشتقه و فعالیتهای مصون سازی نموده است.