نگرانی های حاضر در زمینه "حکمرانی" جایگاه مهمی در مداخلات و هزینه های آژانس های کمک در سطح ملی (دوجانبه و بین المللی (چندجانبه) دارد. حکمرانی با في نفسه یک هدف در نظر گرفته میشود (برای مثال زمانی که در مورد حمایت و پیشرفت حقوق بشر باشد)، یا به عنوان ابزاری برای توسعه (برای مثال زمانی که قانون مداری برای رشد اقتصادی ضروری باشد)، و یا به عنوان ابزاری برای کاهش فقر (برای مثال، زمانی که کاهش فساد به عنوان راهکاری برای افزایش دارایی ها و ثروت فقراء در نظر گرفته شود) شناخته می شود. این کتاب به بررسی معانی ضمنی قانونی، سیاسی، اداری، و سیاست های عمومی دستور کار "حکمرانی" در اداره کشورهای در حال توسعه و نو دموکراسی می پردازد، مخصوصا کشورهایی که در حال انتقال از یکی از اشکال حکومت استبدادی هستند، و ارانه کمک به آنها در دیگر زمینه ها به جز حکمرانی، منوط به احقاق "شرایط سیاسی" است. در این کتاب سه هدف کلی را دنبال می کنیم؛ نخست، تمام عوامل مربوط به دستور کار

حکمرانی" را از لحاظ مشارکت در توسعه و هزینه ای که به جامعه ی تحت حکمرانی بد تحميل می کند، مورد ارزیابی قرار میدهیم. دوم، به این سوال می پردازیم که آژانس های توسعه بین المللی چه دیدگاهی نسبت به ابعاد حکمرانی دارند و برای بهبود کیفیت آن از چه اصلاحاتی پشتیبانی می کنند. قبل از مطرح ساختن سوالات مفهومی و تجربی، اقدامات آژانس های کمک برای دنبال و کردن اهداف حکمرانی توضیح داده می شود، که می تواند مورد توجه افرادی که با این نوع مهندسی سیاسی سروکار دارند، قرار بگیرد. سوم، سهمی را که علوم سیاسی می تواند در فهم هر یک از ابعاد حکمرانی داشته باشد، مشخص می کنیم؛ هم از لحاظ اقداماتی که آژانس های کمک و دولت های دریافت کننده کمک انجام کند، و هم از نظر جوانب اصلاحات سیاسی که برای حوزه مداخله خارجی قرار می گیرد.