بعد از جنگ جهانی دوم، شرکت تویوتا امتیاز تولید کامیون را از شرکت GHIQ، که متعلق به ارتش ایالات متحده آمریکا بود بدست آورد. هدف شرکت تویوتا مونتاژ کامیون و خودروهای آمریکایی در ژاپن بود. مجموعه شرایط اقتصادی ژاپن شکست خورده در جنگ و نیز ماشین الات و امکانات تولید قدیمی موجب شده بود که بهره وری بسیار پایین باشد. به طوری که بر اساس گزارش GHQ، در آن زمان بهره وری تویوتا نسبت به آمریکا ۱ به ۸ بود. ولی عزم و اراده و به کارگیری راه حل های کاربردی، شرکت تویوتا را بدان سو رهنمون ساخت که با توجه به محدودیت بازار محصول فوق، بر خلاف سیاست های رایج آن زمان که کاهش هزینه را در روش تولید انبوه جستجو می شد، به سیاست تنوع محصول در حجم کمتر روی آورد.
اما هدف افزایش کیفیت محصولات در مقایسه با مدل های مشابه اروپایی و آمریکایی و رایش بهره وری به میزان ۸ برابر به عنوان هدفی اساسی در کنار سیاست فرق قرار گرفت. ژاپن که طی سالهای ۱۹۵۰-۱۹۴۵ دریافته بود که پایین بودن میزان بهره وری با وجود تولید پایین، بزرگترین مشکل کارخانه ها را تشکیل میدهد و کارگران اصلی ترین محدودیت و موانع را در این معضل تشکیل میدهند لذا به سیاستی روی اور من هیچ کشوری از آن سود نبرده بود و آن استفاده از کارگران در حل مشکلات بود.