تربیت بدنی متشکل از یک سلسله فعالیت ها و حرکت های بدنی منظم و حساب شده به منظور رشد استعدادهای جسمانی، حرکتی، فکری، اجتماعی و اخلاقی است. اصطلاح تربیت یا پرورش، مربوط به متحول کردن انسان یا به عبارت دیگر شکوفا کردن استعدادهای بالقوه با توانایی های طبیعی فرد است، بنابر این وظیفه تربیت بدنی نیز فراهم کردن امکانات و محیط مناسب با توجه به آمادگی یادگیرنده به منظور از قوه به فعل آوردن استعدادهای فطری و شکوفایی توانایی جسمی اوست.
فلسفه تربیت بدنی به اموری همچون ارزش ها در تربیت بدنی، چرایی حضور تربیت بدنی در جایگاه علوم تربیتی و اخلاق در ورزش و به طور خلاصه رابطه بین فلسفه، تربیت بدنی و ورزش می پردازد. در این میان بزرگترین سوأل فلسفه تربیت بدنی این است که چرا تربیت بدنی به عنوان بخشی از فرایند تعلیم و تربیت بایستی در برنامه های تربیتی گنجانده شود؟ از آنجایی که یکی از هدف های تعلیم و تربیت بدنی تحکیم فرد با توجه به ارزش های انسانی است. مربی تربیت بدنی باید به مبانی اساسی در ارتباط با کار خود وقوف کامل داشته باشد. در این راستا توجه به مواردی چون احترام به شخصیت ورزشکاران، اعتقاد به عقل و خرد آنها، شایستگی ورزشکاران برای بحث و اظهار نظر در خصوص هدف ها، روش ها، موارد و برنامه های تمرینی، استفاده از همکاری آنان در مسایل آموزشی و به کاربردن روش عقلانی، متضمن بررسی دقیق مسایل و پیدا کردن راه حل ها بر اساس نیازها و امکانات موجود، استفاده از تجارب و آموخته های علمی و حصول اهداف عالی ضروری است.
فلسفه اصول و مبانی تربیت بدنی، ارتباط با تعلیم و تربیت، توجه و احترام به طبیعت آدمی و شرافت انسانی است. به طور کلی هر فلسفه ای که تکیه گاه آن، انسان و توجهش به تکامل انسان باشد نوعی فلسفه تربیتی به شمار می آید. یکی از وظایف مهم مربیان تربیت بدنی این است که بازیکنان را در رقابت های ورزشی راهنمایی کنند تا بهترین روش های آموخته شده را به کار گیرند و سعی کنند تا هنگام بازی از راه و روش جوانمردی دور نشوند و برای پیروزی خود تلاش کند و در صورت عدم پیروزی بتوانند بر اعصاب خود مسلط شوند . خوشبختانه اخیرا مسئولان مسابقات جهانی به این نکته توجه کرده و علاوه بر تیم برنده تیم هایی را که بازی جوانمردانه ای ارائه نموده اند، مورد تشویق قرار می دهند.
-230x250.jpg "کتاب روش تدریس تربیت بدنی")
