خيلي وقت ها دوست داشتن سينما بدين معناست كه مي خواهيم ميزانسن فيلم ها را درك كنيم، مي خواهيم بياموزيم كه هنر ساخت يك سكانس را تشخيص دهيم و خلاقيت اين چشم فوق العاده، يعني دوربين، را بررسي كنيم. اما به ندرت پيش مي آيد كه كسي به شيوه ي ساخته شدن فيلم ها علاقه نشان دهد: اين بخش بسيار عيني سينما غالبا در پس پرده باقي مي ماند، مانند غذايي كه اگر بخواهيم بيش از اندازه از اندازه از تركيباتش سردربياوريم، در نهايت مزه اش را خراب مي كنيم.
اين كتاب، عوض يك گزارش فني، قصد دارد قصه ي آفرينشي باشد كه در زمان مي گنجد و تبديل به ماجراي گروهي از انسان ها مي شود كه در عين حال نوعي پيشروي فردي براي كارگردان است و...