خداوند انسان را اشرف مخلوقات، آزاد آفرید و مقام جانشینی خود را به انسان بخشید ولی انسان خیلی زود، ازادی خود را از خویشتن گرفت و جهان سازمانی را بنا کرد و تبدیل به نیروی کار، نیروی انسانی، منابع انسانی و این اواخر تبدیل به سرمایه ی انسانی شد. همه یافته ها مطالعات علمی نشان میدهد که انسان ها می توانند همتراز حیوانات باشند و این یافته ها، بی هیچ تردیدی به انسان تعمیم داده می شد و نتایج حاصله، واقعی پنداشته می شد. در این وانفسا بشر تلاش می کرد در دنیای بی خدا، مدیریت جهان را خودش کنترل کند و برای حل مشکلات به خدا مراجعه نکند. در این بین کنترل انسان های دیگر نیز ضرورت یافت و باید زمینه شناخت رفتار انسان در سازمان به منظور کنترل رفتار، فراهم می شد. از اینرو جوانه های شکل گیری علم مدیریت رفتار سازمانی و به تبع آن مدیریت منابع انسانی به تدریج شکل گرفت.

مدیریت منابع انسانی حوزه ای است که به اندازه ی کل مدیریت قدمت دارد؛ اما به طور طبیعی دستخوش تغییر و تکامل شده است. مدیریت منابع انسانی معطوف به سیاست های اقدامات و سیستم هایی است که رفتار، طرزفکر و عملکرد کارکنان را تحت تاثیر قرار می دهد. به عبارتی مدیریت منابع انسانی عبارت است از رویکردی استراتژیک به جذب، توسعه، مدیریت، ایجاد انگیزش و دستیابی به تعهد منابع کلیدی سازمان؛ یعنی افرادی که در آن یا برای آن کار می کنند. در واقع مقصود از مدیریت منابع انسانی سیاست ها و اقدامات مورد نیاز برای اجرای بخشی از وظیفه مدیریت است که با جنبه هایی از فعالیت کارکنان بستگی دارد. مدیریت منابع انسانی در سازمان های خدماتی همچون سازمان های تولیدی اهمیت دارد. در سازمان های خدماتی عملا خلق و ارائه ی خدمت به طور همزمان توسط منابع انسانی با به عبارتی کارکنان سازمان صورت میگیرد و از این حیث یا شکست سازمان در گرو عملکرد و ارتباط خواه مطلوب یا نامطلوب منابع انسانی با مشتریان قرار میگیرد.